فیوز

در الکترونیک و مهندسی برق ، فیوز یک وسیله ایمنی الکتریکی است که به منظور محافظت بیش از حد از مدار الکتریکی فعالیت می کند. مؤلفه اساسی آن یک سیم یا نوار فلزی است که هنگام جریان زیاد جریان در آن ذوب می شود و در نتیجه جریان را متوقف می کند یا قطع می کند. این یک وسیله فداکاری است. هنگامی که فیوز عمل کرد ، یک مدار باز است ، بسته به نوع آن ، باید آن را تعویض یا مجدد کرد.

از اوایل مهندسی برق از فیوزها به عنوان وسیله اصلی ایمنی استفاده شده است. امروزه هزاران طرح فیوز مختلف وجود دارد که بسته به کاربرد ، دارای رتبه بندی جریان و ولتاژ خاص ، ظرفیت شکستن و زمان پاسخگویی هستند. زمان و ویژگی های عملکرد فعلی فیوزها برای محافظت مناسب و بدون ایجاد وقفه بدون نیاز ، انتخاب می شوند. مقررات سیم کشی معمولاً حداکثر امتیاز جریان فیوز را برای مدارهای خاص تعیین می کنند. مدارهای کوتاه ، اضافه بار ، بارهای ناسازگار یا خرابی دستگاه اصلی یا برخی از دلایل عملکرد فیوز هستند.

فیوز وسیله ای خودکار برای از بین بردن نیرو از یک سیستم معیوب است. غالباً مخفف ADS (قطع ارتباط خودکار از منبع) است. از شکن های مدار می توان به عنوان جایگزینی برای فیوزها استفاده کرد ، اما دارای ویژگی های قابل توجهی متفاوت است.