خازن

خازن وسیله ای است که انرژی الکتریکی را در یک میدان الکتریکی ذخیره می کند. این یک مؤلفه الکترونیکی غیرفعال با دو پایانه است.

در حالی که مقادیر خازنی بین هر دو رسانای الکتریکی در مجاورت یک مدار وجود دارد ، یک خازن یک جزء است که برای اضافه کردن خازن به یک مدار طراحی شده است. خازن در ابتدا به عنوان کندانسور یا کندانسور شناخته می شد.  این نام و شناسه های آن هنوز هم در بسیاری از زبان ها بسیار مورد استفاده قرار می گیرند ، اما به ندرت در انگلیسی ، یکی از استثنای قابل توجه میکروفن های کندانسور ، که به آن میکروفن های خازنی نیز می گویند.

فرم بدنی و ساخت خازنهای عملی بسیار متفاوت است و بسیاری از انواع خازنها در استفاده مشترک هستند. اکثر خازنها حداقل دو هادی الکتریکی دارند که اغلب به شکل صفحات فلزی یا سطحی هستند که توسط یک ماده دی الکتریک از هم جدا شده اند. هادی ممکن است یک فویل ، فیلم نازک ، مهره از فلز ساخته شده یا یک الکترولیت باشد. دی الکتریک غیر رسانا برای افزایش ظرفیت بار خازن عمل می کند. موادی که معمولاً به عنوان دی الکتریک مورد استفاده قرار می گیرند شامل لایه های شیشه ای ، سرامیکی ، فیلم پلاستیکی ، کاغذ ، میکا ، هوا و لایه های اکسید است. خازن ها به عنوان بخشی از مدارهای الکتریکی در بسیاری از وسایل برقی رایج مورد استفاده قرار می گیرند. خازن ایده آل برخلاف یک مقاومت ، انرژی را از بین نمی برد ، اگرچه خازن های موجود در زندگی واقعی مقدار کمی را از بین می برند. (به رفتار غیر ایده آل مراجعه کنید) هنگامی که یک پتانسیل الکتریکی ، یک ولتاژ ، در سراسر ترمینال های یک خازن اعمال می شود ، به عنوان مثال وقتی یک خازن به یک باتری وصل شود ، یک میدان الکتریکی در سراسر دی الکتریک ایجاد می شود و باعث می شود یک بار مثبت خالص جمع شود. در یک صفحه و بار منفی خالص برای جمع آوری روی صفحه دیگر. هیچ جریان در واقع از طریق دی الکتریک جریان نمی یابد. با این حال ، یک جریان بار از طریق مدار منبع وجود دارد. اگر شرایط به اندازه کافی طولانی حفظ شود ، جریان از طریق مدار منبع متوقف می شود.