سنسور حساس به نور

سنسور حساس به نور(photoresistor)(مخلوط LDR برای مقاومت در برابر کاهش نور ، یا مقاومت وابسته به نور ، یا سلول هدایت کننده عکس) یک مؤلفه غیرفعال است که با توجه به دریافت درخشندگی (نور) در سطح حساس آن ، مقاومت را کاهش می دهد.
مقاومت یک سنسور حساس به نور با افزایش شدت نور حادثه کاهش می یابد. به عبارت دیگر ، آن را از نور رسانایی نشان می دهد. یک سنسور حساس به نور می تواند در مدارهای ردیاب حساس به نور و مدارهای سوئیچینگ با نور فعال و تاریکی استفاده شود که به عنوان یک نیمه هادی مقاومت عمل می کند.

در تاریکی ، یک سنسور حساس به نور می تواند از مقاومت به اندازه چند مگا هوم (MΩ) برخوردار باشد ، در حالی که در نور ، یک سنسور حساس به نور می تواند از مقاومت چند صد اهم برخوردار باشد.

گر نور حادثه در یک photoresistor از یک فرکانس خاص تجاوز کند ، فوتون های جذب شده توسط نیمه هادی به الکترون های محدود شده انرژی کافی برای پرش به باند انتقال می دهند. الکترون های حاصل (و شرکای سوراخ آنها) الکتریسیته را انجام می دهند ، در نتیجه مقاومت را پایین می آورند.

دامنه مقاومت و حساسیت photoresistor می تواند در بین دستگاه های مختلف متفاوت باشد. علاوه بر این ، فتوسل ممکن است به طور قابل توجهی متفاوت به فوتونها در باندهای باند خاص واکنش نشان دهند.

Photoresistors دستگاه های حساس به نور نسبت به فتودودودها یا ترانزیستورهای نوری کمتر هستند: دو مؤلفه دوم دستگاه های نیمه هادی واقعی هستند ، در حالی که یک Photoresistor یک مؤلفه فعال است که اتصال PN ندارد.

مقاومت عكس هر عكس مقاومتي ممكن است بسته به درجه حرارت محيط زيست متفاوت باشد ، و آنها را براي برنامه هايي كه نياز به اندازه گيري دقيق يا حساسيت به فوتون هاي نوري دارند ، مناسب نمي دانند.