سیم وایرپ زرد

 سیم وایرپ برای اختراع سوئیچ های سوئیچ تلفن اختراع شد و بعدها برای ساخت صفحات مدار چاپی سازگار بود. اجزای الکترونیکی که روی یک هیئت مدیره عایق قرار می گیرند، طول سیم های عایق شده بین پایانه های خود، با اتصالات ساخته شده بوسیله پیچاندن چندین پیچ در اطراف پیچ جزء یا پین های سوکت، متصل می شوند.

سیم ها را می توان با دست یا دستگاه تعویض کرد و بعدا می توان آن را دستی تغییر داد. این در تولیدات بزرگ در دهه 1960 و اوایل دهه 1970 مشهور بود و امروزه برای اجرای کوتاه و نمونه های اولیه استفاده می شود. این روش طراحی و ساخت تخته مدار چاپی را حذف می کند. بسته بندی سیم در میان سایر تکنولوژی های پیش تولید، غیرمعمول است؛ زیرا اجازه می دهد تا مجتمع های پیچیده توسط تجهیزات خودکار تولید شوند، اما پس از آن به راحتی با دست تعمیر می شوند یا اصلاح می شوند.

ساخت سیم پیچ می تواند مجموعه هایی را که قابل اعتماد تر از مدار چاپی هستند تولید کند: اتصالات به علت لرزش یا تنش های فیزیکی روی تخته پایه، به علت ناکامی مواجه می شوند، و کمبود جوش، گسل های لحیم کاری مانند خوردگی، اتصالات سرد و مفاصل خشک را از بین می برد. اتصالات خود را قوی تر و مقاومت الکتریکی پایین تر به علت جوشکاری سرد از سیم به پست ترمینال در گوشه.

بسته بندی سیم برای مونتاژ نمونه های با فرکانس بالا و اجرای تولید کوچک، از جمله مدارهای مایکروویو گیگاگرتز و رایانه های فوق العاده استفاده شده است. این در تکنیک های پیش نمونه سازی اتوماتیک منحصر به فرد است، در حالی که طول سیم می تواند دقیقا کنترل شود، و جفت های پیچ خورده یا چهارجدد پیچ ​​خورده محافظ مغناطیسی می تواند با هم روت شده باشد.

ساخت سیم پیچ در سال 1960 در تولید مدارهای مجلل مشهور شد و استفاده هم اکنون به شدت کاهش یافته است. تکنولوژی Surface-mount این تکنیک را بسیار کمتر از دهه های گذشته ساخته است. کمپرسورهای کم هزینه و کاهش هزینه PCB های حرفه ای ساخته شده تقریبا تکنولوژی را حذف کرده اند.