TIL117

TIL117

 COMPATIBLE WITH STANDARD TTL INTEGATED CIRCUITS

TIL117 ایزولاتور نوری یا دیود نوری جزء نوری است که امکان انتقال نور را تنها در یک جهت فراهم می کند. معمولاً برای جلوگیری از بازخورد ناخواسته به یک نوسانگر نوری، مانند حفره لیزر، استفاده می شود. عملکرد [برخی از] دستگاه ها به اثر فارادی (که به نوبه خود توسط اثر مغناطیسی نوری تولید می شود) بستگی دارد که در جزء اصلی، روتاتور فارادی استفاده می شود.

جزء اصلی جداکننده نوری روتاتور فارادی است. زاویه چرخش، {\displaystyle \beta }\beta، با استفاده از: {\displaystyle \beta =\nu Bd\,}\beta =\nu Bd\,, که در آن، {\displaystyle \nu }\nu ثابت Verdet ماده است[1][2][3] (جامد آمورف یا کریستالی، یا مایع، یا مایع کریستالی، یا بخار، یا گاز) که چرخاننده آن است.  به طور خاص برای یک جداکننده نوری، مقادیر به گونه ای انتخاب می شوند که چرخش 45 درجه را ارائه دهند. 

ارزش جفت نوری یک ساطع کننده نور حالت جامد به یک آشکارساز نیمه هادی به منظور جداسازی الکتریکی در سال 1963 توسط Akmenkalns و همکارانش شناسایی شد. (اختراع ایالات متحده 3,417,249). جداسازهای نوری مبتنی بر مقاومت نوری در سال 1968 معرفی شدند. آنها کندترین و در عین حال خطی ترین جداسازها هستند و همچنان بازار ویژه ای را در صنایع صوتی و موسیقی حفظ کرده اند. تجاری‌سازی فناوری LED در سال‌های 1968-1970 باعث رونق در اپتوالکترونیک شد و در پایان دهه 1970، صنعت انواع اصلی جداکننده‌های نوری را توسعه داد. اکثر اپتو ایزولاتورهای موجود در بازار از حسگرهای فوتوترانزیستور سیلیکونی دوقطبی استفاده می کنند.آنها به سرعت انتقال داده متوسطی می رسند که برای کاربردهایی مانند الکتروانسفالوگرافی کافی است.سریعترین جداسازهای نوری از دیودهای پین در حالت رسانای نوری استفاده می کنند.

برای مشاهده دسته بندی ای سی ها اینجا کلیک کنید.

برای مشاهده دیتاشیت محصول اینجا کلیک کنید.